گره گاههای اصلی جنبش سوسیالیستی کارگری
در ارزیابی از موقعیت جاری انقلاب جهت راهگشائی مسیر آلترناتیو سوسیالیستی هیچ سد و مانع و اشکال و ایراد و کمبودی نباید نادیده گرفته شود یا کم اهمیت جلوه داده شود. ارزیابی عمومی فعالین کمونیست کارگری همیشه این بوده است که شرایط عینی انقلاب سوسیالیستی فراهم است. سرمایه داری به مرحله گندیدگی و پوسیدگی تاریخی اش رسیده است و از سوی دیگر توده زحمتکش، که شالوده اصلی آنرا مزد بگیران تشکیل میدهند، شرکت کنندگان در انقلاب جاری هستند. پس کمبود انقلاب به عامل ذهنی آن محدود است. مهمترین کمبود در این عرصه یک حزب کمونیستی کارگری است. این کمبود و کمبودهای دیگر در ایران ناشی از حاکمیت استبداد مطلق و خشن جمهوری اسلامی است.
پذیرش ارزیابی بالا مادام که معطوف به داخل ایران باشد سخت نیست. اما برای لحظه ای دوربین را بسمت خارج کشور زوم نگه داریم. در اینجا عامل استبداد مطلق و خشن قطعا بی‌ربط است. ثانیا احزاب و تشکل‌های کمونیستی هر چند خارج از بستر اصلی شان (ایران) و با هر عیب و نقصی وجود دارند و فعالیت میکنند. چرا گرایشات مختلف سوسیالیستی و کمونیستی و کارگری توانائی بسیج توده ها را ندارد؟ متوجه عوامل ذهنی دیگر شناخته شده اما خارج از اراده ما -- از جمله حمایت دولتهای غربی، فعالیت جنبشهای دیگر در خدمت آلترناتیوهای راست -- هستم و عمده فعالیت خودم افشای آنها بوده است. اما بنظر من این عوامل بتنهائی نمیتوانند تمام نقاط ضعف جنبش سوسیالیستی کارگری را توضیح دهند. بعنوان نمونه ما هنوز از ترکشهای شکست 'کمونیسم' بورژوائی کمر راست نکرده ایم. هیچ کجای دنیا در سه و اندی دهه ی گذشته انقلابی که بتوان در آن رد پای سوسیالیسم کارگری را با میکروسکوپ پیدا کرد نمی یابیم. همچنین، درست بدلیل ترکشهای شکست فوق، نشانه های عینی خودآگاهی سوسیالیستی، و مشخصا نفوذ گرایش سوسیالیستی کارگری در جامعه، دلگرم کننده نیستند.
چرخش براست حککا اساسا نتیجه این پدیده عینی است. اگر جنبش سوسیالیستی کارگری قوی بود اجازه نمیداد حککا به این راحتی سر از جیب دست راستیها در آورد. ما مقاومت کردیم اما چگونه میتوان بر کمبودها و موانعی که خارج از اراده ما عمل میکنند تا سر حد پیروزی یک انقلاب کارگری فائق آمد؟ فرصت چندانی نداریم. در حالیکه راست با تمام وجود و امکانات و پشتوانه دولتهای بزرگ در تلاش برای مهار انقلاب جاریست، پیروزی سوسیالیسم مشروط به از میان بردن موانع اصلی اعتلای آن است. پیروزی با نقد و افشای راست حاصل نمیشود، با کار اثباتی پیروز میشود. همچنین با هندوانه زیر بغل انقلاب گذاشتن نمیتوان خود فریبی کرد و انتظار داشت "موش کور انقلاب" راه پیروزی را بیابد.
***
اسمش را صدا کن: انقلاب
این واقعیت که رقبای جمهوری اسلامی یعنی اپوزیسیون بورژوائی، یعنی ناسیونالیستهای پرو غرب، یعنی معصومه قمی و رضا پهلوی و ... اصرار میورزند خیزش جاری را انقلاب بنامند ابدا بد نیست. آنها و دولتهای غربی پشت سرشان باینترتیب خود را از تبلیغات زهرآگین علیه انقلاب خلع سلاح کرده اند. نمیتوانند بگویند انقلاب خشونت است، ال و بل است. این بنفع ما و توده بپا خاسته انقلابی است در غیر اینصورت چه انرژی عظیمی در خنثی کردن چنین تبلیغاتی به هدر میرفت. اپوزیسیون راست با خلع سلاح خود علیه انقلابی که پتانسیل براندازی سرمایه داری را دارد دست به قمار بزرگی زده است. در صورتیکه نتوانند مهارش کنند، آنها ناخواسته به انقلابی مشروعیت داده اند که نه تنها گریبان سرمایه داری را در ایران بلکه در غرب هم خواهد گرفت.
***
آزادی بیقید و شرط زندانی سیاسی آری، ستایش دست راستی ها خیر
ما خواهان آزادی بیقید و شرط تمامی زندانیان سیاسی هستیم، خود نیز هیچ شرط و شروطی در حمایت از زندانی سیاسی تعیین نمیکنیم. این اما بمعنای ستایش زندانیانی که به کمپ راست تعلق دارند نیست. زندانی سیاسی بودن خط دست راستی او را قابل احترام نمیکند. حسین رونقی مثل مجید توکلی مثل نسرین ستوده زندانیان خوشنامی هستند. آنها ضمن اینکه در قالب رقیب جمهوری اسلامی با حکومت در افتادند اما مانند بهزاد نبوی، مصطفی تاج زاده یا فرزندان رفسنجانی در قدرت سیاسی شریک نبودند. وقتی ما میگوییم آزادی زندانی سیاسی، این خواست علاوه بر حسین رونقی شامل امثال مصطفی تاج زاده نیز میشود. فرق ایندو اینست که مصطفی تاج زاده مهره جمهوری اسلامی بود و باین دلیل هم شاکی عمومی و هم شاکی خصوصی به خاطر اعمالش بعنوان صاحب مقام دولتی دارد و فردا ممکن است در دادگاههای مردمی باتهام جنایت علیه بشریت محاکمه شود. حسین رونقی، مجید توکلی و نسرین ستوده نمیشوند. این تفاوت را داشته باشید. حال به این نکته توجه کنید که حسین رونقی و مجید توکلی رسما کاندید "دولت موقت" خانم علینژاد هستند) لینک زیر). این زندانیان خوشنام که در قلمرو سیاست مانند تاج زاده و نبوی از سر رقابت با حکام جمهوری اسلامی درگیر و گرفتار زندان و شکنجه شده اند، حمایت ما را برای آزادی بقید و شرط شان دارند اما ما نه تنها جایگاه سیاسی آنها را تحسین نمیکنیم که نقد و افشا هم میکنیم.
به دقیقه ١٠ تا ٢٠؛١٠ ثانیه حرفهای علینژاد در هالیفکس گوش دهید
https://www.youtube.com/watch?
***
"شورای انقلاب/دولت موقت"؟!
بنابر ادعای خودشان، مشخصا مصاحبه بالای علینژاد و تور کاخ گردی او در فرانسه و آمریکا و پیشتر صحبت‌های مشابه رضا پهلوی، جبهه راست سخت در تلاش است تا بزودی 'شورای انقلاب' یا دولت موقت/گذار اش را اعلام کند. مهره های آن در خارج از کشور مشخص اند، اینها بدنبال دست راستی های 'خوشنام' در داخل ایرانند که طبق سرنخ هایشان کسانی مثل حسین رونقی، مجید توکلی و نسرین ستوده را در نظر دارند، حال بعضی را فقط در ویترین خوشنامی نگه میدارند و بعضی فعالانه بکار میافتند. پلاتفرم آنها نیز مشخص است: سرنگونی و رفراندوم انتخاب حکومت که البته تعریف اینها از سرنگونی متفاوت از در هم کوبیده شدن دستگاه حکومتی جاری خصوصا نیروهای انتظامی است. گاردمان را بالاتر نگه داریم و از همین امروز تشکیل هر نهادی که از بالای سر مردم و بنام انقلاب درست میشود، فارغ از اینکه اعضایش چه کسانی هستند، باطل اعلام کنیم.
**
نظرات
ارسال یک نظر