بلاگ عباس گویا

محافل مختلف اپوزیسیون بورژوائی و کارگری جمهوری اسلامی بکرات از روشنگری ضد مذهبی صحبت بمیان آورده اند اما تنها کمونیستهای کارگری روی این واقعیت که جامعه ایران در یکصد سال گذشته اسلامی نبوده است دست گذاشته اند. ما سوسیالیستهای کارگری نشان داده ایم که روند زدوده شدن اسلام از زندگی روزمره مردم چه در دوران حکومت سلطنتی و چه در ٤٢ سال گذشته بدون انقطاع ادامه داشته است. آنچه این یادداشت بر مباحث قبلی میافزاید جلوه دیگری از اسلام زدائی در جامعه زیر حاکمیت جمهوری اسلامی است. نقد کمپ راست به اسلام در بهترین حالت شامل به استیضاح کشاندن روایات و رساله های مذهبی با اتکا به فهم عامه و درجه ای از اتکا به علوم طبیعی است. در این کمپ کسی بندرت بسراغ نقد قرآن میرود چرا که این کمپ در تحلیل نهائی به ابزار مذهب احتیاج دارد. پس نه میتواند و نه حاضر است با نقد رادیکال نظری به مذهب آنرا از ذهن جامعه بزداید، برعکس، به مذهب احترام میگذارد اما زیر فشار گرایش ضد مذهبی توده مردم ناگزیر به پذیرش صوری جامعه  مدرن  سرمایه داری شده است. این بهترین توازنی است که کمپ راست با مذهب در ایران برقرار کرده است.   در کمپ چپ، کم

موضوع مورد بحث در اینجا بنظر من نقش کلیدی در تعیین تاکتیک و استراتژی سیاستهای عملی تمام فعالین سوسیالیستی دارد. بحث زیر از نظر من قطعی نیست و باین جهت از علاقمندان دعوت میکنم ما را از نظرات خود محروم نکنند. بنظر میاید که اثبات وجود یا عدم وجود "شرایط انقلابی" در ایران امروز دلیلی برای تعیین سیاستهای چپ روانه یا برعکس محافظه کارانه در میان فعالین سوسیالیست و کارگری باشد. تعابیر مختلف از شرایط انقلابی را باید با رجوع به لنین که این مفهوم را در قالبی کنکرت به ادبیات کمونیستی افزود به چالش کشید. لنین سه عامل اصلی شرایط انقلابی را به این شرح معرفی کرد: « ١ ( هنگامی که برای طبقات حاکم این امکان وجود ندارد که بدون هیچ تغییری حکومت خود را حفظ کنند، هنگامی که در بین "طبقات بالا" به نحوی از انحا بحران وجود داشته باشد، بحران سیاسی طبقه حاکم منجر به شکافی می شود که از طریق آن نارضایتی و خشم طبقات ستمدیده بروز پیدا میکند. برای شرایط انقلابی، معمولاً "طبقات پایین نمی خواهند" به شیوه گذشته زندگی کنند کافی نیست. همچنین لازم است که "طبقات بالا نتوانند" به ش

همانطور که میدانیم جمهوری اسلامی دست به یک کشتار دسته جمعی زده است که هم اکنون در حال وقوع است. هیچیک از دولتهای اروپائی - آمریکائی و بلوک چین - روسیه منفعتی در افشای جمهوری اسلامی و بازداشتن آن از ادامه این کشتار جمعی ندارند. رسانه های اروپائی و آمریکائی سکوت کامل کرده اند. جمهوری اسلامی از همان روز اول شیوع کرونا  آگاهانه  و  عامدانه  از کرونا بعنوان ابزار سرکوب کارگران و زحمتکشان استفاده کرد و امروز که خطر یک انفجار توده ای آنرا تهدید میکند در بالاترین ظرفیت خود راه کرونا را برای شیوع و کشتار روزانه احتمالا هزاران نفره باز گذاشته است.   این فراخوانی رو به کارگران در ایران و تمام کسانی در خارج از ایران است که مایلند اقدام بلافاصله ای برای پایان دادن یا کاهش ابعاد خسارت جانی فاجعه جاری انجام دهند. اگر در برزیل دولت فاشیست بولسونارا به خواست خود در اقدامی مشابه دست به یک کشتار جمعی زده است، در ایران توده مردم زحمتکش از دو طرف زیر منگنه قرار گرفته اند. از سوئی جمهوری نکبت اسلامی با تحریم واکسنهای موثر عملا از واکسیناسیون سر باز زده و مرتکب کشتار جمعی شده است و از سوی دیگر تحریمهای اقتصا

مقدمه اگر جهش یا موتاسیون ژنتیکی را آگاهی بیولوژیکی و به این معنا ناخودآگاه انسان و از سوی دیگر خود آگاهی را کسبی بدانیم، آگاهی بیولوژیکی بصورت اتفاقی بوقوع میپیوندد و خودآگاهی نتیجه فعالیت هدفمند انسان است. آنچه انسان را به ایجاد رابطه اجتماعی میکشاند جبر تولید است، بعبارت دیگر جبر ناخودآگاه عمل میکند اما سازماندهی روابط معین تولید اجتماعی ناشی از خودآگاهی پراتیک شده است. مارکس میگوید : «آگاهی انسان‌ها نیست که چگونگی موجودیت‌شان را تعیین می‌کند، بلکه چگونگی موجودیت اجتماعی آنهاست که آگاهی‌شان را تعیین می‌کند.» [1] و همچنین میگوید :«هم برای تولید آگاهی کمونیستی در مقیاس وسیع و هم برای موفقیت خود هدف، تغییر انسانها در مقیاسی وسیع الزامی است، دگرگونی ای که فقط در یک پراتیک [انسانی] می تواند اتفاق بیفتد: انقلاب.» [2] (تاکیدها از من) پس سازماندهی تولید اجتماعی خواه در قالب سوسیالیسم یا سرمایه داری یا فئو دالیسم امری خود آگاهانه است. خودآگاهی بر موجودیت اجتماعی انسان تقدم ندارد اما همانطور که مارکس در مورد خودآگاهی کمونیستی تاکید میکند، خودآگاهی در برقراری رابطه اجتماعی نقش دارد .

 

گر ا یش ضد سرمایه داری کارگر در دیماه  96  و آبانماه  98  بر فضای اعتراضی در ایران مسلط شده است. یک ی   از  جلوه های اثباتی این حکم برگزاری گسترده مراسم  8  مارس امسال بود که تسلط سنت سوسیالیستی در مهمترین عرصه های اجتماعی را نشان داد. بنابراین دور از انتظار نیست که مراسم ماه مه امسال با استقبال فراوانی روبرو شود. مراسم اول ماه مه اما صرفا مراسم جشن یا برگزاری یک سنت سوسیالیستی کارگری نیست بلکه علاوه بر نمایش اتحاد و حضور طبقاتی کارگر، اول ماه مه سنتا مراسمی برای بلند کردن پرچم مطالبات جاری کارگران است. با توجه به ضدیت جمهوری اسلامی با این مراسم و تلاش برای پلیسی کردن فضای آن، اگر انگیزه بزرگداشت اول ماه مه صرفا بزرگداشت یک سنت کارگری باشد، این مراسم علی القاعده تنها فعالین جنبش کارگری را بخود جذب میکند. پس برای دخالت دادن گسترده کارگران در این مراسم لازم است با اتکا به سنتِ اول ماه، مطالبات جاری کارگران را به پرچم بزرگداشت اول ماه مه تبدیل کرد. حال با توجه به اینکه کارگران بازنشسته حی و حاضر خیابانها را در تصرف خود دارند و همچنین کارگران شاغل اعتراضات بلاوقفه خود را در صنایع گوناگون ا

مجید حسینی مشاور ردیف اول دزدها و کلاشان جمهوری اسلامی -- قالیباف -- در دقیقه  50؛2   یک سخنرانی* میگوید:   «هاروی بعنوان یکی از بزرگترین جامعه شناسان دنیا میگه من پنجاه سال در مورد نئولیبرالیسم کار کردم. نئولیبرالیزم چیز پیچیده ای نیست. نئولیبرالیسم تئوری نیست. نئولیبرالیسم یعنی  class consolidation . یعنی یک طبقه را  consolide   کنی. محکمش کن. کاری کن که اون طبقه در هیچ حالتی نبازد»   آنچه در این سخنرانی برای شنونده برجسته میشود نقل قول بالا نیست بلکه چهل دقیقه افشاگری توسط یک شخصیت خودی جمهوری اسلامی است و حتی آن افشاگری ها هم برای شنونده اهمیت ندارد. مهم احتمال یک شکاف جدی در جمهوری اسلامی است طوریکه یک عضو نظام را به افشاگری از مشتی بدیهیات واداشته است﮳ این مصاحبه اما نه قرار است چیزی را که مردم همین امروز نمیدانند به آنها بیاموزد و نه قرار است یک اپوزیسیون درونی جدید را معرفی کند. این مصاحبه صرفا حکم سوپاپ اطمینان را بازی میکند تا مردم با شنیدنش بهت زده شوند. حال که مردم از اصلاح طلب عبور کرده اند باید تصور کنند که یک اپوزیسیون جدید "رادیکال" از درون جمهوری اسلامی سر بر