بلاگ عباس گویا

اقبال نظرگاهی مختار است در "  چپ روی كودكانه  " اش كه عكس العملی به  " شرح سه عكس و یك توصیه "  است  تلاش كند صورتمسئله عوض كند، به تفسیر های دلبخواه  دست بزند، آسمان ریسمان بهم ببافد، با لیست كردن اسامی هر فعال سیاسیِ مخالفی كه به ذهنش میرسد آش را شور كند تا بتصور خود اصل مطلب را در میان حجمی از گرد و خاك گم و گور كند. صورتمسئله "شرح سه عكس و یك توصیه"  اما به هیچ تفسیری نیاز ندارد، سرجایش باقی مانده است و با هیچ پرش و ترفند اقبال نظرگاهی عوض نمیشود،  موضوع  آن یادداشت كوتاه بر سر یك چیز بود و بس:  مبارزه  .  نقل قولی كه در آنجا از اقبال آورده شده بود دقیقا در همین مورد بود. اقبال خطاب به گلشیفته فراهانی كه روی فرش قرمز كن قدم میزند نوشته بود:«زنده باد زنان  مبارز.  زنانی که با  شهامت  علیه فرهنگ وحشی پرور اسلام و مردسالاری  ایستادند و می ایستند  و از حق انتخاب خود دفاع می کنند.» (تاكیدات از من) آخر كدام مبارز و كدام مبارزه؟ كدام شهامت؟ كدام ایستادگی؟ اجازه دهید با هم به این عكس غور كنیم و صحت و سقم ادعاهای اقبال را بررسی كنیم. ا) گلشیفته در د

«تا نفوذ حرف ها و ایدئولژی کادت ها [لیبرال ها] بر دهقانان ساده دل یا خرده بورژواهای ساده دل را از بین نبریم، ‌نمی‌توانیم هیچیک را به لزوم یک مبارزه جدی متقاعد سازیم. و هر کس که می‌گوید «باید با ارتجاع جنگید نه با کادت ها»، از درک وظایف ایدئولژیک مبارزه عاجز است، جوهر مبارزه را نه در متقاعد ساختن توده ها، بلکه در عملکرد فیزیکی می‌بیند، کلمه مبارزه را بمعنای عوامانۀ آن می‌فهمد: ارتجاعیون را "بکوبید" ولی کادت ها را "نکوبید".» لنین، از «پیرامون مقاله ای از ارگان ’’بوند‘‘»، ترجمه جمشید هادیا ن  سری ترجمه آثار لنین، شماره  ۱ ، نشر اتحاد مبارزان کمونیست، چاپ اول، ۱۳۵۸ كاظم نیكخواه در عكس العملی به استاتوس فیسبوك سیاوش دانشور [1] بر سر مسئله اعتراض دانشجویان به آلترناتیو پنتاگونی مسیح علینژاد در تظاهرات دوشنبه سیزدهم می ادعا میكند سوالاتی از حامیان این اقدام دانشجویان مطرح كرده است. او از من و    سایر منتقدینش گله میكند كه چرا سوالش را پاسخ نمیدهیم. وقتی به او میگوئیم سوال نكردی چون بدنبال جواب نیستی. جواب را خودت حی و حاضر داری و فقط نظرت را در قالب سوال فرموله ك