شکست تز جنبش سرنگونی برهبری کمونیستها
تظاهراتهای وسیع اول اکتبر در آنچه ادعا شد در '۱۵۰' شهر دنیا برگزارشده است، آکسیونی موفق بود. موفق برای که و چه؟ روند سازماندهی و فراخوان به این اعتراضات، مانند فراخوان آخرین لحظه ای رضا پهلوی، در کنار غیبت تقریبا مطلق سوسیالیستها در سازماندهی آن اعتراضات وسیع در خارج از ایران، برای برخی از ما شاید گیج کننده بود. تظاهرات اول اکتبر زور آزمائی اپوزیسیون بورژوائی با حمایت ضمنی و یا علنی دولتهای غربی برای بسیج توده ای بود. اولین قدم جدی، اولین تخته پرش برای مهار خیزش انقلابی بود. پرچم این اعتراضات، بر خلاف آنچه فراخوان آخرین لحظه رضا پهلوی ما را به آن حساس کرد، سلطنت طلبان یا شخصیت خاصی از این اپوزیسیون نبود. کلمه کلیدی "ایران" و پرچم سه رنگش بود.
موفقیت این پروژه، که آمار و ارقام شرکت در آن از سوی دولتها و رسانه های غربی بسیار سخاوتمندانه اعلام شد، تنها به این دلیل ممکن شد که کمونیستها با تکیه به تز "سرنگونی طلبی" از مدتها پیش گاردهایشان را پائین آورده بودند، بعضا رضا پهلوی را در 'جنبش سرنگونی'، خودی میدانستند. تز سرنگونی طلبی شان با دو مرحله ای کردن انقلاب، فاز اول را در اتحاد با نیروهای رنگین کمانی بورژوازی برای سرنگونی تعریف کرده است، همان تز خلقی پوپولیستها در سال ۱۳۵۷ با رنگ ولعاب جدید و تیتر 'سلبی'. آنها پرچم و پیراهن 'سوسیالیسم مردم را رم میدهد" را مدتهاست بلند کرده و بتن دارند. موفقیت اپوزیسیون بورژوائی در اول اکتبر الزاما ناشی از دسیسه نبود، یک برد سیاسی، تشکیلاتی، لجستیکی و تبلیغی بود. اما اینهمه ممکن نمیشد اگر و تنها اگر کمونیستها بجای سیاست "همه با هم" ی در "جنبش سرنگونی"، در انعکاس انقلاب در جریان در ایران پرچم صف مستقل کارگری را بلند کرده بودند.
خوشبختانه، شکست تز جنبش سرنگونی و سلبی خواهی برهبری کمونیستها بسیار سریع عیان شد. خوشبختانه برای اینکه ما در آغاز یک انقلاب پر پیچ و خم هستیم. اگر و فقط اگر کمونیستها از این عقب نشینی درس بگیرند ما شانس جبران خسارت را داریم. در یک سیاست همه با همی سرنگونی طلبی، همانطور که اول اکتبر ثابت کرد، بورژوازی در موقعیت سیاسی بهتری قرار دارد. از توانائی تشکیلاتی و لجستیکی ممتازی برخودار است چرا که بورژوازی جهانی را پشت سرش دارد. برای سوار شدن به خیزش انقلابی تحت عنوان همبستگی ملی، وحدت ملی، ایران، میهن و کشور، پرچم جا افتاده ای برای بسیج 'همه با هم برای سرنگونی' دارد. ما الساعه در تظاهراتهای اول اکتبر دست سرنگونی طلبی را به بورژوازی باختیم.
بدون صف مستقل کارگری، بورژوازی ما را می‌بلعد همانطور که در اول اکتبر اینکار را کرد.
***
نظرات
ارسال یک نظر