اول ماه مه، "زندگی مرفه، آزادی، اداره شورائی"، کرونا

گرایش ضد سرمایه داری کارگر در دیماه 96 و آبانماه 98 بر فضای اعتراضی در ایران مسلط شده است. یکی از جلوه های اثباتی این حکم برگزاری گسترده مراسم 8 مارس امسال بود که تسلط سنت سوسیالیستی در مهمترین عرصه های اجتماعی را نشان داد. بنابراین دور از انتظار نیست که مراسم ماه مه امسال با استقبال فراوانی روبرو شود. مراسم اول ماه مه اما صرفا مراسم جشن یا برگزاری یک سنت سوسیالیستی کارگری نیست بلکه علاوه بر نمایش اتحاد و حضور طبقاتی کارگر، اول ماه مه سنتا مراسمی برای بلند کردن پرچم مطالبات جاری کارگران است. با توجه به ضدیت جمهوری اسلامی با این مراسم و تلاش برای پلیسی کردن فضای آن، اگر انگیزه بزرگداشت اول ماه مه صرفا بزرگداشت یک سنت کارگری باشد، این مراسم علی القاعده تنها فعالین جنبش کارگری را بخود جذب میکند. پس برای دخالت دادن گسترده کارگران در این مراسم لازم است با اتکا به سنتِ اول ماه، مطالبات جاری کارگران را به پرچم بزرگداشت اول ماه مه تبدیل کرد. حال با توجه به اینکه کارگران بازنشسته حی و حاضر خیابانها را در تصرف خود دارند و همچنین کارگران شاغل اعتراضات بلاوقفه خود را در صنایع گوناگون ادامه میدهند، بنظر میاید زمینه های عینی، ذهنی و عملی برگزاری موفق مراسم ماه مه محیا است.

 

آنچه بنظر من پیوستگی اعتراضات جاری کارگران با مراسم موفق اول ماه مه را حفظ میکند، خواستهای این مراسم است. در متن فقر و فلاکتی که جمهوری اسلامی به کارگر تحمیل کرده است، خواست سراسری و عاجل افزایش دستمزد مهمترین خواستی است که باید در صدر مطالبات کارگران مطرح شود. مطالبه افزایش دستمزد بدون خطر سوسیالیسم ره بجائی نمیبرد. 42 سال کاهش دستمزد اثبات این ادعا است. در این راستا پرچم اداره شورائی مکمل و ضامن مطالبه افزایش دستمزد خواهد بود. پس بنظر من شعار "زندگی مرفه، آزادی، اداره شورائی" که بیانی موجز از مهمترین خواستهای جاری کارگران است، متضمن برگزاری گسترده و موفق مراسم اول ماه مه نیز هست.

 

علاوه براین، ما با ملاحظه ای جدی در برگزاری مراسم ماه مه امسال روبرو هستیم: کرونا!

 

شیوع روزانه پنج، شش رقمی بیماری کشنده کووید به شوربختی حاکمیت جمهوری اسلامی واقعیتی است که حیات تهدیستان را در ابعاد میلیونی بخطر انداخته است. آمارهای ماشین دروغ و جعل پردازی جمهوری اسلامی نمیتواند معیار تشخیص درستی برای محافظت از مبتلا شدن شرکت کنندگان به کووید در تجمعات ماه مه بدست ما دهد. در نتیجه فراخوان مشخص به تجمع لازم است به تشخیص فعالین محلی واگذار شود. فراخوان به تجمع بدون در نظر گرفتن این ملاحظه حیاتی اولا از طرف توده ای که با این بیماری دست و پنجه نرم میکند جواب نمیگیرد و ثانیا نشان بی مسولیتی فراخواندهنده دارد.

**