بلاگ عباس گویا

  اسماعیل بخشی :«هفت تپه برای خیلی ها سکوی پرتاب و پروژه طلائی پوپولیستی ای بود برای رسیدن به اهداف و پست و مقام شان. از رئیس جمهوری و مجلسیان گرفته   تا ریزه میزه های دور و برشان. تنها بازنده ی این بازی من و #سپیده_قلیان بودم. سپیده بیشتر. مرا خانه نشین تا بتوانند نفوذ کنند. سپیده را هم زندانی، چونکه نشاندهنده چهره واقعی این آدمها و چهره کثیف شان بود. شبی نیست بابت زندانی بودن این دختر تنها و شجاع احساس بی شرفی نکنم ... «برنده های پست و مقام شما چطور؟ تف به شرفتان» » صرفنظر از اینکه منظور دقیق اسماعیل بخشی از توئیت بالا چه بوده باشد باید بار دیگر حمایت بی چون و چرا از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را اعلام کرد: آزادی بلافاصله و بیقید و شرط سپیده قلیان، بازگشت بدون قید و شرط اسماعیل بخشی به سر کار، در امان بودن و آزادی کامل فعالیت کارگری بخشی و قلیان. اما کاش اسماعیل بخشی کدهای "سکوی پرتاب و پروژه پوپولیستی" و "اهداف و پست و مقام از رئیس جمهوری و مجلسیان تا ریزه های دور و برشان" و "خانه نشینی"، خصوصا "ریزه های دور و برشان" را باز میکرد. کدام ...

  آذر ماجدی در عکس العمل به یک پست کوتاه فیسبوکیم [١] دست به انتشار یک انشای مبسوط دبستانی با محتوای محیر العقولی زده است [٢] . اگر دامنه انتشار انشای او صفحه فیسبوکی اش میبود، به پاسخ موجز سمکو نوری [٣] و پاسخ کوتاهم به آن قناعت میکردم چرا که انشای او هیچ انگیزه ای برای پاسخ بوجود نمیاورد. انشائی سراپا تدافعی است.   برخلاف آذر ماجدی که در تمام انشای خود از اصل مطلب طفره رفته است -- بخشا و بوضوح بدلیل بی اطلاعی از جزئیات مبارزات کارگران هفت تپه -- لازم میبینم موضوع مورد مناقشه را باز کنم. تمام ماجرا بر سر این بوده است که جمهوری اسلامی پس از زندانی و سپس اخراج اسماعیل بخشی از هفت تپه، از طریق بسیجیان مسلمان موسوم به عدالتخواه دست به یورش همه جانبه ای برای مهار مبارزات کارگران در هفت تپه زد. اگر چه بسیجیان عدالتخوار -- بقول کارگران هفت تپه -- سابقه اقدامات مشابهی در سایر مراکز و نهادهای مبارزاتی کارگری داشتند اما جایگاه سیاسی هفت تپه در اعتراضات کارگری پسا دیماه ٩٦، خصوصا به یمن فعالیتهای اسماعیل بخشی، جمهوری اسلامی را به اختصاص نیروی ویژه ای در هفت تپه وا داشت و این اقدام...

همانطور که حدس زده میشد منظور خامنه‌ای از خدای دهه ۶۰ بساط رعب و وحشت است. این تنها خدائی است که جمهوری اسلامی را نه تنها در دهه ۶۰ که تا امروز نجات داده است. خدای دهه شصت بار دیگر با چاقوکشی اوباش برای تحمیل حجاب در تهران و باحتمال قوی اسید پاشی به دو مرد در شیراز، دستگیری شماری از خانواده‌های دادخواه آبان ۹۸ و تعدادی سینماگر برای ارعاب عمومی و همچنین دستگیری یکی از استمرار طلبهای درشت جهت تفهیم موقعیت به جناح مغلوب، اینکه حالا وقت اصلاح بازی نیست، وقت سرکوب از نوع دهه ۶۰ است، ظهور کرده است. اما چرا حالا؟ اعتراضات مستمر جاری که اوج خاصی نگرفته‌اند . بنظر من این اقدامات زبونانه ادامه سخنرانی وحشت خامنه‌ای در ۱۴ خرداد است. جنگ در اوکراین و پیوستن جمهوری اسلامی به جبهه روسیه در ادامه به تقاضای عضویت ایران در بلوک اقتصادی برکس منجر شد. مذاکره شکست خورده اخیر برجام در دوحه که با چراغ سبز روسیه کلید خورده بود با دیدار علی باقری کنی، مذاکره کننده ارشد هسته‌ای، با معاون وزیر امور خارجه روسیه، سرگئی ریایکوف، بلافاصله پس از انجام مذاکرات، دنبال شد. بعبارت دیگر، جمهوری اسلامی در مذاکرات هست...