دور باطل ٧٠ ساله
هر بار كه اسرائیل تهاجم وحشیانه ای علیه ساكنین نوار غزه یا كرانه باختری یا كلا علیه فلسطین انجام میدهد، علاوه بر مخالفت با اسرائیل در خارج از كشور، اعتراضاتی در داخل اسرائیل در قالب یك جمعیت چند صد تا چند هزار نفره در تل آویو برپا میشود. این اعتراضات را جناح لیبرال دم و دستگاه (تحت كنترل حزب كارگر اسرائیل) سازماندهی میكند، چپ دم و دستگاهی و اتحادیه های وابسته به حزب كارگر هم ممكن است به آنها بپیوندند و حرفی بزنند. این جماعت همیشه دیر میجنبد، قالب اعتراضش به نسبت فاجعه ای كه رخ داده بسیار حاشیه ای و بی خاصیت است و تعداد معترضین بسیار كمتر از آن است كه اسرائیل آنها را جدی بحساب آورد اما در هر صورت اعتراضشان را میكنند و عملا سوپاپی برای خالی شدن نارضایتی ها میشوند.
٧٠ سال از تشكیل دولت اسرائیل در چهاردهم مه ١٩٤٨ میگذرد، هفتاد سال است كه حملات اسرائیل به مردم در فلسطین با چنین موجی از اعتراضات روبرو میشود. در این ٧٠ سال نیروهائی بمراتب قوی تر از چند هزار چپ در این گوشه و آن گوشه جهان، در داخل یا خارج از اسرائیل در مقابل دولتهای مختلف راست و چپ اسرائیل ایستادند اما نتوانستند هیچ تاثیر قابل عرضی داشته باشند. علاوه بر جنگ شش روزه ٦٧ كه بواقع موقعیت اسرائیل را قوی تر كرد، بورژوازی منطقه دو بار ایستادگی "بزرگ"ی در مقابل اسرائیل كرد، یكی در تحریمهای نفتی پسا شكست سوریه و مصر در جنگ یوم كپیور ١٩٧٣ بسركردگی عربستان سعودی و دیگری جنگ لبنان در سال ٢٠٠٦ بسركردگی جمهوری اسلامی (با بازوی حزب الله لبنان) بود. هیچیك از این دو دولت بورژوای اسلامی نتوانستند بجز عقب نشینی های بسیار ناچیز و موقت چیزی به اسرائیل تحمیل كنند.
نزاع اسرائیل و فلسطین راه حل خارجی ندارد. باید درونی حل شود. حل مسئله فلسطین مصداق درست این گفتۀ انگلس است كه كارگر برای رهائی خودش باید كل جامعه را از ستمها برهاند. هر گاه كارگران و در راس آنها سوسیالیستهای كارگری به وزنه سنگینی در تعیین سیاست در اسرائیل و فلسطین تبدیل شدند، دور باطل كشتار و اعتراضات بی ثمر هم خاتمه می یابد، البته مشروط بر اینكه تا آن هنگام چیزی از فلسطینی ها در نوار غزه و كرانه باختری باقی مانده باشد. ابزار كارگر برای دخالتگری تفنگ نیست، اعتصاب است. نزاع جاری در میدانهای جنگ راه حل انسانی ندارد، كارگر اسرائیلی و فلسطینی باید این نزاع را در كف كارخانه و محل تولید حل و فصل كنند.
***
