هفت تپه: از “کارگر ناجی است” به “کارگر ناجی نیست”
ضمن ستایش از مبارزات قهرمانانه کارگران هفت تپه مایلم به سه نکته کوتاه در تامل به خواست اصلی اعتصاب اخیرشان، خلع ید از بخش خصوصی، اشاره کنم . ۱ ( آنچه هفت تپه را پرچمدار جنبش کارگری کرد و فراتر از آن پتانسیل آلترناتیو حکومتی را در مقابل مزد بگیران قرار داد، رادیکالیسمش بود. رادیکالیسم بمعنای دست بردن به ریشه در اعتراضات هفت تپه اعلام کرد کارگر ناجی است، قربانی نیست. هفت تپه خود را با شعار برقراری شوراهای کارگری در جامعه محبوب کرد به این دلیل که “زنده باد شوراهای کارگری” اعلام میکرد مزدبگیران صاحبان واقعی جامعه اند، میتوانند و باید اداره امور آنرا بدست بگیرند. در غیراینصورت تمام مطالبات و اشکال مبارزاتی هفت تپه پیشتر از هفت تپه در اعتراضات کارگران بخشهای مختلف صنعتی و خدماتی مطرح و تجربه شده بودند . ۲) به یمن مبارزات جاری کارگران هفت تپه، به گفتمان خلع ید بخش خصوصی از نهادهای مختلف تولیدی و یا خلع ید از سرمایه داری در محافل گوناگون کارگری و غیر آن دامن زده شد . ٣) خو است خلع ید بخش خصوصی در هفت تپه حاصل غور و تفحص در مکاتب اقتصادی نبود....